Welkom

Al meerdere jaren geleden, liep ik met mijn groep leerlingen naar het bos. Die dag beleefden we ons schoolreisje. Op de terugweg liep hij voor ons uit, met zijn rugzak op zijn schouders en een stok in zijn hand. Ik liet het gaan, ondanks alle goedbedoelde opmerkingen van de andere leerlingen en collega’s.
'Laat maar gaan', zei ik. 'Hij houdt ons wel in de gaten.' En dat deed hij, ook in de jaren erna. Zijn rugzak vulde zich, met een diagnose, met ervaringen, met teleurstellingen, met boosheid, met enthousiasme, mét een pilletje, zonder pilletje, met blijdschap, met onbegrip, met ondernemerschap, met veel. Hij liep door in zijn eigen tempo, op zijn eigen weg, met zijn eigen gedrevenheid. 

Op de dag van deze foto wist ik het. Ik wil deze mooie mensenkinderen en ook leerlingen, collega’s, ouders en verzorgers de ruimte geven om op hun eigen paden te blijven lopen, een eigen route te volgen. Ik wil ze leren om hun eigen rugzak te dragen. Ik wil mensen leren om zonder oordeel te kijken naar situaties, te leren luisteren naar wat er echt gezegd wordt.
Na deze dag ben ik ook mijn eigen pad gaan lopen, ben ik gaan dromen en een aantal jaren later ontstond mijn praktijk ‘Dansen met je hart’. 

Nog maar kort geleden ontmoette ik zijn moeder. Zij liet mij beseffen hoe belangrijk deze foto voor mij was. 'Weet je nog?' zei ze. 'Die foto... Hij ging toen zijn eigen weg en dat doet hij nog steeds. Met zijn rugzak en alle bagage die erin zit. En met enorm veel doorzettingsvermogen, want wat hij in zijn hoofd heeft, gaat gebeuren.'

Thuis ben ik op zoek gegaan naar de foto. Ik vond hem en realiseerde mij dat het met deze foto begon. Mijn passie, voor iedereen die zijn eigen route wil lopen, al dan niet met hulp. Ik sprak met een trotse moeder van een mooi mensenkind. Ik ben in de jaren, na dit mooie foto moment, mijn eigen rugzak gaan vullen om vandaag de dag coach te kunnen zijn.